Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑΝ ΠΟΤΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑΝ ΠΟΤΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
● Η ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΑΡΠΑΓΗ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΡΟΓΟΝΙΚΟΥ
ΠΛΟΥΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΛΗΡΟ.
● ΕΤΣΙ ΑΝΟΙΞΑΝ ΤΟΝ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ.
▂▂▂
– ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ
ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ;;;
– Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΡΤΥΡΆ, ΟΤΙ ΛΥΣΣΑΛΕΟΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΙ ΔΙΩΚΤΕΣ ΚΑΙ
ΥΒΡΙΣΤΕΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΗΤΑΝ ΚΑΙ
ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ:
Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ Γρηγόριος Παλιουρίτης, ΓΡΑΦΕΙ ..
''Η σπανιότητα των ιστορικών βιβλίων κρατάει το άλλοτε ένδοξο
γένος των Ελλήνων σε άγνοια. Η άγνοια τόσο πολύ τούς κατακυ-
ρίευσε ώστε το όνομα Έλληνες όχι μόνο δεν θέλουμε να το
δεχτούμε αλλά και όταν το ακούμε δυσαρεστούμαστε. Ρωμαίους
όταν μάς αποκαλούν χαιρόμαστε γιά να χαρακτηρίζουμε καλύτε-
ρα το όνειδος τής δουλείας την οποία λάβαμε από τον λαό τής
Ρώμης, κατά κάποιο τρόπο ΩΣ ΠΑΤΡΙΚΗ ΑΡΕΤΗ.''
– Ιερομόναχος Γρηγόριος Παλιουρίτης, Αρχαιολογία Ελληνική.
Βενετία, 1815 –
_____
ΑΠΟ ΠΑΠΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΤΟΥ ΙΗ' ΑΙΩΝΑ, ΜΕ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ :
''Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι οι Έλληνες =>δεν έχουν πίστη.
(ΕΠΕΙΔΗ ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΝΘΕΟΙ ΑΛΛΑ ΑΘΡΗΣΚΟΙ = ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!!!!)
Γι' αυτό πρέπει να τούς μεταχειριστούμε σαν άγρια θηρία, να
τούς βγάζουμε τα δόντια και τα νύχια, να μην σταματήσουμε να
τούς ταπεινώνουμε και κυρίως να τούς εμποδίζουμε στην άσκηση
των όπλων. Δεν θα τούς παρέχουμε τίποτα άλλο παρά ξύλο και
άρτο, άρτο και ξύλο. Η φιλανθρωπία και η συμπάθεια ας είναι γιά
πιό αίσιες/θετικές περιστάσεις.''
* Εγκύκλιος τού πάπα Παύλου τού ‘Ε (1605-1621),
στούς Ενετούς διοικητές τής Πελοποννήσου.
- Δ. Π. Πασχάλη, ''Ανδριακά Χρονικά'' -
_____
Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ Γρηγόριος Παλιουρίτης, ΓΡΑΦΕΙ:
''[Οι ξένοι] … καθημερινά επαίνους επί επαίνων πλέκουν των
Ελλήνων και των προγόνων τους και συγγράφουν τις πρώτες
αρχές τής αρετής που από τούς Έλληνες λαμβάνουν στις απαλές
ψυχές των παιδιών αγωνιζόμενοι να εμφυτέψουν και ο καθένας
τους δεν σταματάει να διαβάζει την Ελληνική Ιστορία και διαβά-
ζοντάς την να θαυμάζει και θαυμάζοντάς τους, αυτούς μεν να
τούς επαινεί κι εμάς δε να μάς ελεεί. Οι Έλληνες δε, οι απόγονοι
λέω τού Μιλτιάδη, τού Λεωνίδα, τού Επαμεινώντα και άλλων
ομοίων τους, όχι μόνο αγνοούν τα έργα αλλά και τα ονόματα
των Προπατόρων τους. Η δε αγνοιά τους από που;; Από την
έλλειψη τέτοιων ωφέλιμων Ελληνικών βιβλίων.''
_______
[ΣΗΜ: Ακριβής μεταφορά των άνω κειμένων στην απλή Ελληνική.
Τα γνήσια άνω κείμενα στην καθαρεύουσα θα τα βρείτε αυτούσια
στο 1ο σχόλιο]
▂▂▂▂▂▂▂
ΛΙΒΑΝΙΟΣ: ΡΗΤΟΡΑΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΥΣ. ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ
ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΡΟΣ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕ;;!!
Έζησε μία από τις συγκλονιστικότερες στιγμές τής Ελληνικής
Ιστορίας. Είχε πάμπολλους μαθητές, μεταξύ αυτών και τούς
Χριστιανούς: Αιδέσιο, ''Μέγα'' Βασίλειο, Ιωάννη ''Χρυσόστομο''
έως και τον μη Χριστιανό μέγα φιλέλληνα και Έλλην από
μητέρα, τον Αυτοκράτορα Ιουλιανό!
ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΠΟΣΟ ΒΑΡΟΣ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ!
Ο πολυγραφότερος συγγραφέας τής Ύστερης Ρωμαϊκής Εποχής,
ο Έλληνας ρήτορας από την Αντιόχεια, ο Λιβάνιος που γλίτωσε
από τούς διωγμούς την δεκαετία τού 370 μ.μ.ε, επί Βαλεντινιανού:
【=>εναντίον των "Ελληνιστών", των "φιλοσόφων" κι "όσων
φορούσαν ρούχα που θύμιζαν φιλοσόφους" => Σωζομενός
(Χριστιανός), Εκκλησιαστική Ιστορία, κεφ. 35】.. αναλαμβάνει
στα 7Ο έτη του, να σηκώσει στούς ώμους του την τιμή τού
λαβωμένου Ελληνικού κόσμου και να τον υπερασπιστεί με τόλμη,
μπροστά στον ΑΙΜΟΣΤΑΓΗ Αυτοκράτορα Θεοδόσιο.
( ... ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΑΥΡΙΟ ΜΕ
ΤΗΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ. ΤΙ;; ΟΧΙ;;;;
____
ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΠΟΥ ΥΠΟΒΛΗΘΗΚΕ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ
ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ, ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ Α. Π. Θ: 
Η στάση τού ρήτορα Λιβανίου έναντι των Χριστιανών στο έργο του, Ὑπέρ τῶν ἱερῶν (386 μ.μ.ε.), διαφαίνονται ''τα τελευ-
ταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών''.
O Πολιτισμός που λάμπρυνε την ανθρωπότητα, εκπροσωπείται
τώρα από έναν μοναχικό γέροντα που βλέποντας τα πάντα γύρω
του να γκρεμίζονται, βρήκε το θάρρος να ορθώσει το ανάστημά
του και να απευθυνθεί στον αυτοκράτορα Θεοδόσιο, =>>ηθικό
αυτουργό των καταστροφών. Ο Λιβάνιος ήταν ένας από τούς
λίγους διανοούμενους που βγήκαν ζωντανοί ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΦΑΓΕΣ τής
δεκαετίας τού 370. Χάρη στο κύρος και την ανοχή που απολάμ-
βανε επί τρεις 1Οετίες (μιάς και ως φιλόλογος ήταν πολύτιμος
δάσκαλος γιά τούς νεαρούς Xριστιανούς), ο Λιβάνιος είχε την
δυνατότητα να αντισταθεί, κατά το δυνατόν, στην επίσημη εξουσία.
Εξάντλησε λοιπόν όλα τα περιορισμένα περιθώρια ανεκτικότητας
τού επίσημου κράτους: επισημαίνει έτσι στον Θεοδόσιο ότι είναι
προς το οικονομικό του συμφέρον να αφήσει απείραχτους τούς
Ελληνικούς ναούς, ότι τα αγάλματα χάρη στην αισθητική τους
αξία δεν θα έπρεπε να καταστραφούν, ότι ένας ναός μπορεί να
στεγάσει μία δημόσια υπηρεσία, ότι οι εθνικοί είναι εργατικοί και
παράγουν πλούτο ενώ οι Χριστιανοί είναι κηφήνες.
.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες τού Χριστιανού ιστορικού Κων/νου
Παπαρρηγόπουλου, μάταια ήταν τα λόγια τού ονομαστού
σοφιστή Λιβανίου προς τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο, αφού δεν
εισακούστηκε και καταστροφή ακολούθησε.
Τρεις 10ετίες αργότερα με την προτροπή τής Κωνσταντινούπολης
εισέβαλαν οι ορδές των Γότθων ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΜΕΝΕΣ από ομάδες
ΦΑΝΑΤΙΚΩΝ ΚΑΛΟΓΕΡΩΝ.
➤Τότε, το έτος 397 μ.μ.ε., έγινε στην Πελοπόννησο η μεγαλύτερη
ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ που γνώρισαν ποτέ οι Έλληνες.
Ο μη χριστιανικός κόσμος ΟΛΩΝ των πόλεων τής Πελοποννήσου είχε
σφαγιαστεί ή εξανδραποδιστεί. Όσοι δεν πρόλαβαν να κατα-
φύγουν στα όρη τής Κορινθίας, τής Λακωνίας και τής Αρκαδίας,
ακόμη και έφηβοι σφαγιάστηκαν.
Έτσι άνοιξε ο δρόμος γιά την ΕΠΙΒΟΛΗ τού Χριστιανισμού.
.
Αφορμή γιά την συγγραφή τού Ὑπέρ τῶν ἱερῶν, αποτέλεσαν
οι βανδαλισμοί κατά ''ειδωλολατρικών'' ιερών στην χώρα τής
Αντιόχειας, ΑΠΟ ΟΡΔΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ. Από τα μέσα
περίπου τού 4ου αιώνα, η ύπαιθρος τής Αντιόχειας αποτέλεσε
πόλο έλξης γιά ασκητές όχι μόνο από την Αντιόχεια αλλά και
από άλλες περιοχές τής Συρίας και τής Μικράς Ασίας.
Οι άνθρωποι αυτοί, προέρχονταν από κάθε κοινωνική τάξη και
εθνική ομάδα. Άλλοι ήταν αμόρφωτοι κάτοικοι τής υπαίθρου
που μπορούσαν να μιλήσουν μόνο Συριακά, άλλοι μορφωμένοι
κληρικοί που σε κάποιο σημείο τής σταδιοδρομίας τους προτί-
μησαν τον μοναχικό βίο από την εκκλησιαστική ιεραρχία, άλλοι
τέλος ήταν γόνοι πλούσιων και αριστοκρατικών οικογενειών των
πόλεων, που αρνήθηκαν τον καθιερωμένο γιά την τάξη τους
τρόπο ζωής.
.
Οι μοναχοί επέλεγαν μιά ερημική τοποθεσία και εγκαθίσταντο,
αρχικά μόνοι, ασκούμενοι γιά αρκετό καιρό στην νηστεία και την
προσευχή. Μετά από αρκετό χρόνο άσκησης κάποιοι αποφάσιζαν
να αναζητήσουν μαθητές και να ιδρύσουν ένα μοναστήρι. Άλλοι
επέμεναν στον καθαρά ασκητικό βίο. Σε αρκετές περιπτώσεις
άνοιγε γι' αυτούς μιά καινούργια σταδιοδρομία, καθώς δέχονταν
επίμονες προσκλήσεις και πιέσεις να ενταχθούν στην εκκλησια-
στική ιεραρχία ή να συμμετάσχουν σε εκκλησιαστικές συνόδους.
.
Ο Λιβάνιος θεωρούσε τούς μοναχούς το πιό άξεστο και φανατι-
σμένο τμήμα των Xριστιανών. Γι' αυτόν οι νέες μέθοδοι φιλοσο-
φίας που υιοθετούσαν οι μοναχοί ήταν ακατανόητες. Πίστευε ότι
οι νηστείες και οι προσευχές ήταν όλα υποκρισίες που έκρυβαν
την πραγματική αρπακτική διάθεση των μοναχών και τού χριστι-
ανικού κλήρου εν γένει, όσον αφορά τις περιουσίες των ναών.
=>Σκοπός τους δεν ήταν, όπως έλεγε, να τιμωρήσουν τούς παρα-
βάτες τού νόμου που απαγόρευε τις θυσίες, αλλά να ληστέψουν
τούς ναούς από ό,τι πολύτιμο τούς είχε απομείνει ή και ........... να
ΙΔΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ......... τα έσοδα από τις αγροτικές εκτάσεις που
ΑΝΗΚΑΝ στούς ναούς αυτούς.
.
Ο Λιβάνιος θεωρεί την κατάχρηση των περιουσιών των ναών ως
το κυριότερο κίνητρο γιά την καταστροφή των ιερών.
=>Οι ναοί είχαν πράγματι σημαντική περιουσία, τόσο κτηματική
όσο και κινητή, αφιερώματα, χρήματα, αγάλματα από μέταλλο
κ.λ.π. Από την στιγμή τής αναγνώρισης τού Χριστιανισμού ως
βασικής θρησκείας τού κράτους, =>τόσο η πολιτική εξουσία όσο
και οι εκκλησιαστικές αρχές θεώρησαν πως είχαν δικαίωμα να
πάρουν στην κατοχή τους την περιουσία αυτή. =>Ο ίδιος ο
Κωνσταντίνος το 331 ιδιοποιήθηκε μεγάλο μέρος τής κινητής
περιουσίας, των ''ειδωλολατρικών'' ιερών.
.
=>Όσον αφορά στην ακίνητη περιουσία όμως, υπάρχει μιά από-
σταση μεταξύ των φιλολογικών μαρτυριών και τού Θεοδοσιανού
Κώδικα.
Οι μαρτυρίες, και κυρίως ο Λιβάνιος, κατηγορούν την
εκκλησία πως ιδιοποιήθηκε την περιουσία αυτή. Στούς κώδικες
πάντως διαφαίνεται μία προσπάθεια να περάσουν οι αγροτικές
εκτάσεις και τα άλλα περιουσιακά στοιχεία των ναών στα χέρια
τού Αυτοκράτορα.
=>Πάντως, όπως αποδεικνύουν και οι αρχαιολογικές μαρτυρίες,
τα κτίρια των ναών και κυρίως η περιοχή γύρω από τούς ναούς,
πέρασαν σε αρκετές περιπτώσεις =>στα χέρια των Xριστιανών
μοναχών. Εκκλησίες χτίστηκαν στην θέση ναών και οι νέοι φορείς
θρησκευτικής εξουσίας στην ύπαιθρο, τα μεγάλα μοναστήρια που
ύψωναν τα τείχη τους σε υπώρειες και κορυφές βουνών από τις
αρχές τού πέμπτου αιώνα, ➤εξελίχτηκαν γρήγορα σε μεγάλους
γαιοκτήμονες, που είχαν στην ιδιοκτησία τους ολόκληρα χωριά.
(συνεχίστε το .... σελίδα 31)
.... σελίδα 31)... ΚΙ ΕΤΣΙ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΜΥΘΗΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ
ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ.
ΔΕΝ ΕΦΕΡΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΜΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΑΛΛΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙΑΣ
ΤΟ ΜΙΣΟΣ, ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ, ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ, ΤΟΝ ΜΑΡΑΣΜΟ.
ΕΚΤΟΤΕ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΟΜΗΡΟΙ ΤΩΝ ΙΕΡΑΤΕΙΩΝ.
ΑΡΠΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ, ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ, ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΤΗΝ ΓΗ.
–
– απο
Ἑλένη Δημητρίου _
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου