ΕΙΡΕΣΙΩΝΗ, το πανάρχαιο Ελληνικό έθιμο ή το "Χριστουγεννιάτικο" δέντρο;;;

 Η Ειρεσιώνη ήταν κλαδί ελιάς, στολισμένο με γιρλάντες από λευκό και κόκκινο μαλλί και τους πρώτους καρπούς της φθινοπωρινής σοδειάς (καρύδια, αμύγδαλα, σύκα, κάστανα κ.α.).

Τ' όνομά της προέρχεται από τη λέξη είρος που σημαίνει έριον, μαλλί.

Κατά τα Πυανέψια, εορτή αφιερωμένη στον Απόλλωνα, η Ειρεσιώνη περιφερόταν στους δρόμους των Αθηνών, από "παίδες αμφιθαλείς", δηλαδή παιδιά των οποίων και οι δύο γονείς ζούσαν. Με το κλαδί αυτό, οι Αθηναίοι εξέφραζαν την ευγνωμοσύνη τους στον θεό, για την καλή σοδειά κι εύχονταν ο ερχόμενος χρόνος να είναι επίσης ευνοϊκός.

Κατά τη διάρκεια της εορτής, η οποία τελείτο την έβδομη ημέρα του Πυανεψιώνος (22 Σεπτεμβρίου – 20 Οκτωβρίου), οι "αμφιθαλείς παίδες", περνούσαν από σπίτι σε σπίτι, έψαλλαν τις καλένδες/κάλαντα κι νοικοκυραίοι τους έδιναν φιλοδώρημα.

Στο τέλος της εορτής, ένας νεαρός περιέχυνε την Ειρεσιώνη με κρασί από έναν τελετουργικό αμφορέα και την κρεμούσε στην πύλη του Ναού του Απόλλωνα.

Άλλες πηγές, μεταξύ των οποίων κι ο Αριστοφάνης, αναφέρουν πως (κυρίως στις αγροτικές περιοχές) όταν τα παιδιά έφθαναν στα σπίτια τους, κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτα κι έμενε εκεί έως το επόμενο έτος, οπότε την κατέβαζαν, την έκαιγαν και τοποθετούσαν την νέα.

Στο θεοκρατικό Βυζάντιο, αυτό το πανάρχαιο Ελληνικό έθιμο, καταδικάστηκε ως ειδωλολατρικό κι απαγορεύθηκε η τέλεσή του. Ωστόσο, οι Έλληνες που (πάντα) ταξίδευαν, μετέδωσαν το 'Εθιμο στους Βόρειους λαούς, οι οποίοι λόγω έλλειψης ελαιόδεντρων, στόλιζαν κλαδιά από τα δέντρα που φύονταν στις περιοχές τους, όπως είναι τα έλατα.

Αιώνες αργότερα, το ίδιο έθιμο "επανήλθε" στην Ελλάδα από τους Βαυαρούς, που συνόδευσαν τον Όθωνα, ως δικό τους Χριστουγεννιάτικο έθιμο!!!

'Ομως, στην Ιερή Γη της Ελλάδος, το Ελαιόδεντρο φύεται ΠΑΝΤΟΥ ... Ας θυμηθούμε τις Ιεροπραξίες των Προγόνων κι ας στολίσουμε Ελληνικά τις ψυχές, τις μνήμες και τα σπίτια μας!ΕΙΡΕΣΙΩΝΗ, το πανάρχαιο Ελληνικό έθιμο

ή το "Χριστουγεννιάτικο" δέντρο;;;

Η Ειρεσιώνη ήταν κλαδί ελιάς, στολισμένο με γιρλάντες από λευκό και κόκκινο μαλλί και τους πρώτους καρπούς της φθινοπωρινής σοδειάς (καρύδια, αμύγδαλα, σύκα, κάστανα κ.α.).

Τ' όνομά της προέρχεται από τη λέξη είρος που σημαίνει έριον, μαλλί.

Κατά τα Πυανέψια, εορτή αφιερωμένη στον Απόλλωνα, η Ειρεσιώνη περιφερόταν στους δρόμους των Αθηνών, από "παίδες αμφιθαλείς", δηλαδή παιδιά των οποίων και οι δύο γονείς ζούσαν. Με το κλαδί αυτό, οι Αθηναίοι εξέφραζαν την ευγνωμοσύνη τους στον θεό, για την καλή σοδειά κι εύχονταν ο ερχόμενος χρόνος να είναι επίσης ευνοϊκός.

Κατά τη διάρκεια της εορτής, η οποία τελείτο την έβδομη ημέρα του Πυανεψιώνος (22 Σεπτεμβρίου – 20 Οκτωβρίου), οι "αμφιθαλείς παίδες", περνούσαν από σπίτι σε σπίτι, έψαλλαν τις καλένδες/κάλαντα κι νοικοκυραίοι τους έδιναν φιλοδώρημα.

Στο τέλος της εορτής, ένας νεαρός περιέχυνε την Ειρεσιώνη με κρασί από έναν τελετουργικό αμφορέα και την κρεμούσε στην πύλη του Ναού του Απόλλωνα.

Άλλες πηγές, μεταξύ των οποίων κι ο Αριστοφάνης, αναφέρουν πως (κυρίως στις αγροτικές περιοχές) όταν τα παιδιά έφθαναν στα σπίτια τους, κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτα κι έμενε εκεί έως το επόμενο έτος, οπότε την κατέβαζαν, την έκαιγαν και τοποθετούσαν την νέα.

Στο θεοκρατικό Βυζάντιο, αυτό το πανάρχαιο Ελληνικό έθιμο, καταδικάστηκε ως ειδωλολατρικό κι απαγορεύθηκε η τέλεσή του. Ωστόσο, οι Έλληνες που (πάντα) ταξίδευαν, μετέδωσαν το 'Εθιμο στους Βόρειους λαούς, οι οποίοι λόγω έλλειψης ελαιόδεντρων, στόλιζαν κλαδιά από τα δέντρα που φύονταν στις περιοχές τους, όπως είναι τα έλατα.

Αιώνες αργότερα, το ίδιο έθιμο "επανήλθε" στην Ελλάδα από τους Βαυαρούς, που συνόδευσαν τον Όθωνα, ως δικό τους Χριστουγεννιάτικο έθιμο!!!

'Ομως, στην Ιερή Γη της Ελλάδος, το Ελαιόδεντρο φύεται ΠΑΝΤΟΥ ... Ας θυμηθούμε τις Ιεροπραξίες των Προγόνων κι ας στολίσουμε Ελληνικά τις ψυχές, τις μνήμες και τα σπίτια μας!