ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ ΑΡΓΕΙ Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΓΗΣ

 Σήμερα σε μια συζήτηση με έναν καλό μου φίλο, διαπίστωσα πως είναι αναγκαίο να ασχοληθούμε λιγάκι με το μεγάλο ερωτηματικό: Εφόσον η Παγκόσμια Αντίσταση ή Συμμαχία ή “Λευκά Καπέλα” κερδίζει έδαφος και εφόσον οι Νεοταξίτες (Χαζαρική Μαφία) χάνουν κατά κράτος, γιατί η απελευθέρωση του πλανήτη αργεί τόσο;

Ξεκινώντας, θα πρέπει να πω, πως δεν αργεί, αλλά εμείς είμαστε απληροφόρητοι και ανυπόμονοι. Εάν λάβουμε υπ’ όψιν τις χιλιάδες χρόνια που οι σκοτεινές δυνάμεις κυριαρχούν, το ότι σήμερα είμαστε σε θέση να έχουμε και χρονικό ορίζοντα για την Τελική Νίκη, είναι μια τεράστια επιτυχία της Συμμαχίας!

Να είστε σίγουροι πως οι χιλιάδες νεκροί της Παγκόσμιας Αντίστασης δεν είναι αδικοχαμένοι.

Για την ώρα το σύστημα κάνει ότι μπορεί να μην μαθαίνετε γι αυτούς…..

Ο χρονικός ορίζοντας της τελικής νίκης επί των σκοτεινών επικυρίαρχων είναι το 2024-25. Αυτό βγαίνει από πλήθος λεπτομερειών που είναι ολοφάνερο πως έχουν ξεφύγει από την πλειοψηφία των ανθρώπων, και που θα ήταν αντικείμενο ενός άλλου γραπτού.

Θα μπορούσε η αλλαγή αυτή να είναι άμεση;

Η εύκολη απάντηση είναι, πως αν ήθελαν οι ηγέτες του κόσμου θα μπορούσε….

Όμως όπως συνήθως οι εύκολες απαντήσεις δεν είναι σωστές ή πλήρεις.

Αν βασιστούμε στους ηγέτες, διατρέχουμε τον κίνδυνο να δημιουργούμε είδωλα, και μέσα στην λαχτάρα μας για ελευθερία, να υποστηρίζουμε αυτόν ή εκείνον, και να εμπλεκόμαστε σε ατέλειωτες συζητήσεις που δεν οδηγούν πουθενά, γιατί κανένας από εμάς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τι πραγματικά παίζεται στα παρασκήνια,

ποιος λέει αλήθεια και ποιος ψέματα, τέλος δε ποιος έχει αγαθές προθέσεις ή όχι ή πόσο κατευθυνόμενος είναι από το σύστημα κλπ.

Αν όμως κοιταχτούμε μέσα μας, η απάντηση θα μπορούσε να είναι ΝΑΙ!

Όχι κάτι εύκολο μεν αλλά εφικτό με μαθηματική ακρίβεια, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις.

Κύρια προϋπόθεση είναι, να αντιληφθούμε πως εμείς σαν ανθρωπότητα, ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΑΣΤΕ και παραδόξως συναινούμε στις επιταγές του συστήματος!

Είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε το ξέρουμε είτε όχι…… ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΑΣΤΕ!

ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ - ΕΑΝ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ:

Οι επιστήμονες, οι ειδικευμένοι τεχνίτες και εργάτες που δουλεύουν στα εργοστάσια τους ,

Οι καθηγητές που διδάσκουν (πράγματα κατά παραγγελία) στα ελεγχόμενα Πανεπιστήμια τους,

Οι γιατροί – ερευνητές που δουλεύουν στις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες,

Οι άνθρωποι που πηγαίνουν εθελοντές στους στρατούς τους, τις αστυνομίες τους κλπ,

ΕΚΑΝΑΝ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΠ’ ΑΟΡΙΣΤΟΝ η Παγκόσμια Αλλαγή θα ήταν άμεση. Αλλά πόσο είναι αυτό δυνατό;

Η πλειοψηφία του πληθυσμού της Γαίας ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ

ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ! Ποιος είναι εκείνος που θα πείσει όλον αυτό τον κόσμο, πως μπορεί να επιβιώσει χωρίς την δουλειά του (που στην πραγματικότητα είναι δούλος αλλά νομίζει πως είναι ελεύθερος);

Left

· Center

Right

Remove

Κανένας υποθέτω. Το ότι είμαστε δούλοι που νομίζουμε πως είμαστε ελεύθεροι, πρέπει να το μάθουμε εμείς από μόνοι μας. Για να το μάθουμε όμως πρέπει να ψάξουμε, και αυτό δεν είναι πάντα δυνατόν για πολλούς λογούς. Θα αναφέρω μερικούς:

Α. Δεν γνωρίζουμε πως είμαστε δούλοι.

Β. Αν το γνωρίζουμε, το σύστημα είναι διαμορφωμένο έτσι ώστε να μην έχουμε χρόνο να ψάξουμε.

Γ. Έστω και αν ξεκλέψουμε χρόνο για να ψάξουμε, δεν γνωρίζουμε που να ψάξουμε

Δ. Το σύστημα διαθέτει χρήσιμους ηλίθιους ή έμμισθους παρα-πληροφορητές που στοχεύοντας στο θυμικό ή στην άγνοια του κόσμου πουλάνε ελπίδες. Αυτό παγκόσμια έχει ορισθεί ως Hope Porn.

Ε. Το σύστημα είναι φτιαγμένο έτσι, που αν μας δοθεί η ευκαιρία να αναρριχηθούμε μέσα σε αυτό, θα το κάνουμε χωρίς δεύτερη σκέψη, ξεχνώντας το οτιδήποτε σχετικά με Απελευθέρωση μιας και εμείς θα απολαμβάνουμε τα απατηλά ‘’δώρα’’ του συστήματος.

Ιδού λοιπόν γιατί το κάθε βήμα προς την απελευθέρωση ‘’κολλάει’’.

Όλη αυτή η κατάσταση, τι θα έδειχνε σε έναν παρατηρητή ‘’απ’ έξω’’;

Κατά την γνώμη μου η συνισταμένη θα έδειχνε πως οι άνθρωποι εφόσον συνεργάζονται με το σύστημα και δεν δείχνουν στην συντριπτική τους πλειοψηφία να έχουν διάθεση αλλαγής, τότε είναι ευχαριστημένοι, και δεν συντρέχει λόγος παροχής βοήθειας.

Ο ‘’παρατηρητής’’ βέβαια καταλαβαίνει απόλυτα πως το γένος των ανθρώπων πάει προς εξαφάνιση, αλλά δεν επεμβαίνει……

Πώς να επέμβεις να σώσεις κάποιον ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΩΘΕΙ;

Αν υποθέσουμε πως ο ‘’παρατηρητής’’ αποφάσιζε να επέμβει έτσι και αλλιώς (όπως πολλοί από εμάς λένε πως θα έπρεπε) τότε θα γίνονταν με την εφαρμογή βίας, το είδος της βίας που εφαρμόζει κανείς σε ένα κακομαθημένο παιδί προσπαθώντας να του δώσει να καταλάβει κάτι που δεν μπορεί ή δεν θέλει.

Μια επέμβαση που απευθύνεται σε απροσάρμοστους, εκτός από το ότι θα προκαλούσε εκατόμβες.....δεν θα είχε και κανένα νόημα γιατί όντας εμείς απροσάρμοστοι,

ΔΕΝ ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΙΟΤΙ ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΑΜΕ!