ΤΟ ΓΟΡΓΟΝΙΟΝ ...... ΚΑΙ ..... Η ΑΙΓΙΔΑ .......

 Ο Edgar Cayce σχετικά με την Ατλαντίδα μας πληροφορεί οτι στον κεντρικό ναό του Ποσειδώνος υπήρχε κρύσταλλος με το όνομα Φλογόλιθος ως κεντρικός σταθμός ενέργειας .

Ενας ιερός λίθος με ψυχή.

Ο κρύσταλλος δέσμευε τις ακτίνες του ήλιου μέσα απο τα πρίσματα του και εδύνατο να μεταφέρει την ενέργειά του σε οποιαδήποτε σημείο , με ορατές ακτίνες , όπως τα ραδιοφωνικά κύματα . Υσχυρίζεται δε ότι ο λόγος της καταστροφής της Ατλαντίδας ήταν και η κακή χρήση της ενέργειας και των ακτίνων αυτών .

Τι είδους κρύσταλλος ήταν αυτός ;

----

Η κρυσταλλική δομή τους βοηθά τον γιγαντιαίο πολλαπλασιασμό του φωτός , όταν δε διαρρέονται από ηλεκτρομαγνητισμό , επενεργούν σαν μεγεθυντές ενέργειας , όπως γίνεται και με τις ακτίνες λέϊζερ που χρησιμοποιείται το ρουμπίνι για την ενίσχυση της φωτεινής δέσμης . Οι κρύσταλλοι , ιδιαίτερα του διαμαντιού ,απορροφούν το φως και δεν το αφήνουν να φύγει και ξαφνική απελευθέρωσή του αποδίδει τεράστια ποσότητα ενέργειας . Η απελευθέρωση αυτή γίνεται με αναδιάταξη της κρυσταλλικής δομής που επιτυγχάνεται με λέϊζερ , υψηλές πιέσεις , οργόνη και άλλες μορφές ενέργειας . Όση επίδραση έχει στον ανθρώπινο οργανισμό η ακτινοβόληση πέτρας δαχτυλιδιού από διαμάντι , την ίδια μπορεί να προκαλέσει και βραχιόλι χρυσού πλάτους 10 εκατοστών . Η ενδυμασία του Ιεροφάντη των Μυστηρίων ήταν ίδια με την σημερινή των επισκόπων οι οποίοι οικειοποιήθηκαν την στολή αυτή. Βέβαια οι πολύτιμοι λίθοι της στολής του Ιεροφάντη ήταν μεγαλύτεροι και τοποθετημένοι σε μια καθορισμένη θέση όπου δημιουργούν ευεργετικές ακτινοβολήσεις στο σώμα και μάλιστα όταν ενεργοποιούντο οι κρύσταλλοι του Γοργόνειου τότε οι επιδράσεις αυτές ήταν έντονες και ο Ιεροφάντης αποκτούσε μυστικές υπερφυσικές δυνατότητες.

Το Γοργόνειο λοιπόν ήταν κρύσταλλος διαστάσεων 1,39 Χ 0,62 Χ 0,42 . Τα περισσότερα ιερά της Ελλάδας διέθεταν το δικό τους Γοργόνειο κρύσταλλο . Κάθε ιερό ενεργοποιούσε το δικό του τμήμα σε περίπτωση κινδύνου , ή ενίσχυε το Γοργόνειο άλλων περιοχών όταν απαιτείτο σε περιπτώσεις εισβολών και πολέμου. Έτσι στον ευρύτερο Ελλαδικό χώρο δημιουργείτο ένα πλέγμα προστασίας .

Όταν ήθελαν να ενεργοποιήσουν το Γοργόνειο της Ακρόπολης μετακινούσαν τον κρύσταλλο και το έφεραν κάτω ακριβώς από το χρυσαλεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς του Παρθενώνα . Ο Ιεροφάντης αφαιρούσε τον πέπλο της Αθηνάς . Ο κεντρικός κρύσταλλος ενεργοποιημένος , ενεργοποιούσε αμέσως τα διαμαντένια μάτια του αγάλματος της Αθηνάς , και πολλαπλασίαζε την ενέργεια . Οι δύο βοηθοί του Ιεροφάντη παρέμειναν δίπλα στον κρύσταλλο και αυτός ανέβαινε στο ναό από το πηγάδι που σήμερα είναι σφραγισμένο , μεταφέροντας μαζί του ομοίωμα του σκήπτρου του Δία , που ήταν και το μέσον που προκαλούσε όλες τις ενέργειες λειτουργίας του Γοργόνειου. Όταν η εναλλαγή των χρωματισμών του κεντρικού κρυστάλλου έπαιρνε την τελική μορφή , ο Ιεροφάντης με το ομοίωμα του σκήπτρου προκαλούσε όλες τις επιθυμητές διεργασίες . Ενεργοποιούντο , οι συλλέκτες ομφαλοί των γύρω λόφων από την Ακρόπολη και μέσω αυτών οι περιμετρικοί του Λεκανοπεδίου της Αττικής και σε όποιο μέρος της Ελλάδας απαιτείται.

Η κολοσσιαία ενέργεια που παρήγαγε το Γοργόνειο , διάνοιγε ομφαλούς και συλλέκτες και μπορούσε ακαριαία να πραγματοποιηθεί ταξίδι στο σύμπαν , ανθρώπων και σκαφών. Το Γοργόνειο μπορεί να στρεβλώνει τον χωρόχρονο και να δημιουργεί τεχνητούς διαύλους επικοινωνίας , να ανοίγει πύλες εξόδου σε άλλη διάσταση και να δημιουργεί συνθήκες καθόδου στην Γαία. Το Γοργόνειο δύναται να πολλαπλασιάζει τη δύναμη της σκέψης του χειριστή και να κατευθύνει τις μάζες των ανθρώπων , χωρίς την δική τους βούληση . Δύναται να μεταβάλει την απλή αιολική ενέργεια σε τυφώνα , τη βροχή σε κατακλυσμό , την απλή δόνηση σε καταστροφικό σεισμό και αντιστρόφως . Το Γοργόνειο καλύπτει όλες τις δυνατότητες της Αιγίδας .

Αιγίς (νέα ελληνικά αιγίδα) ονομαζόταν στην Αρχαία Ελλάδα το δέρμα κατσίκας («αιγός») και κατά προέκταση η ασπίδα, όταν αυτή καλυπτόταν από τέτοιο δέρμα.

Με αυτό οι αρχαίοι Έλληνες σκέπαζαν τη γυμνότητά τους και αμύνονταν, καθώς ως επένδυση στην ασπίδα προσέφερε πρόσθετη προστασία. Έτσι λεγόταν και η ασπίδα του Δία, την οποία έφτιαξε ο Ήφαιστος από το δέρμα της Αμάλθειας, της κατσίκας, με το γάλα της οποίας είχε ανατραφεί ο Δίας. Τη στόλισε κιόλας με λαμπρές παραστάσεις. Μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις ο Δίας τη δάνειζε στα πιο αγαπημένα του παιδιά, την Αθηνά και τον Απόλλωνα. Ο Όμηρος ονομάζει το Δία «αιγίοχο», ακριβώς επειδή κρατούσε την αιγίδα.

Στο κέντρο της Αιγίδας υπήρχε η ΓΟΡΓΩ την οποία με την επαφή της την ενεργοποιούσε κάθε επιθυμητή στιγμή και μπορούσε να δίδει αποτελέσματα που σκεπτόταν ο χειριστής της . όπως :

Πρόκληση κεραυνών , συσσώρευση νεφών και δημιουργία καταιγίδας στο πεδίο της μάχης. Ο χειριστής μπορούσε φορώντας την να μεταμορφωθεί κατά βούληση , να αφανίσει ή να μεταμορφώσει άλλον με το άγγιγμά της , ή να τον κάνει αόρατο. Ο Ζεύς την έφερε μαζί του από τον Γαλαξία της Ανδρομέδας και πρώτος αυτός την χρησιμοποίησε εναντίον των Κρονίων -Τιτάνων , μαζί με το σκήπτρο του και τους κεραυνούς. Επίσης συνεργάζεται με το Γοργόνειο και το ενεργοποιεί για επέκταση του φαινομένου που προκαλεί .

Στις ελληνικές παραδόσεις οι μαγικοί μανδύες γίνονται αιγίδες και μπερδεύονται από τους ερευνητές με τράγους και προβιές. Στα ελληνικά κείμενα , όσο και αν φαίνεται απίθανο , είναι γραμμένες οι συνταγές για το μαγείρεμα του αόρατου ανθρώπου . Πότε θα τις ανακαλύψουμε ; Ίσως όταν έλθει η ώρα τους .

Ο Διόνυσος στις παραστάσεις του εμφανίζεται να συνοδεύεται από τους Σατύρους και τους Σειληνούς .

Ο Μήδας εμφανίζεται να συνομιλεί με έναν Σειληνό για την Ατλαντίδα . Είναι βέβαιο ότι υπάρχει μεγάλη σύγχυση γύρω από το θέμα των Σατύρων και των Σειληνών.Ο Σάτυρος παρουσιάζεται σαν άνθρωπος-αίγα και ο Σειληνός σαν άνθρωπος-πήγασος . Η αίγα συνδέει τους Σατύρους με την αινιγματική αιγίδα και ο Πήγασος συνδέει τους Σειληνούς με την Γοργόνα την Μέδουσα από το κομμένο κεφάλι της οποίας ξεπήδησε ο Πήγασος και ο Χρυσάορας . Όλοι αυτοί οι συμβολισμοί οδηγούν σε όντα , που γνωρίζουν όλες τις διαδικασίες , που οδηγούν από τις πύλες του Άδη , στον αόρατο κόσμο των Θεών . Οι Έλληνες κλασσικοί ουδέποτε έκαναν διάκριση μεταξύ των δύο αυτών ουρανίων πλασμάτων. Ο Σωκράτης μερικές φορές παρομοιαζόταν σαν Σάτυρος από τον Πλάτωνα και τους άλλους Έλληνες σοφούς. Αυτό δείχνει , ότι τα όντα αυτά είναι άκακα και ευεργετικά.

Ένα από τα ονόματα του Διονύσου είναι το Αιγοβόλος . Στην Οινόη και την Ερμιόνη του Κιθαιρώνα γνώριζαν τον Διόνυσο , που φορούσε Μελαναιγίς. Η μαύρη αυτή αιγίδα πρέπει να ήταν ανάλογη με της Αθηνάς , με διαφορετικό χρώμα. Η αιγίδα της Αθηνάς ήταν από λαμπρό ειδικό μέταλλο , που είχε άμεσο με το Γοργόνειο και τις πύλες του Άδη. Ο Αισχύλος χρησιμοποιεί το αιγίζειν για την τέλεση των Μυστηρίων της μύησης . Ο Φώτιος αναφέρει ότι το κομμάτιασμα του ζώου έχει ένα μυστικιστικό χαρακτήρα και συμβολίζει το δράμα του Διονύσου. Ο Διόνυσος όμως που κομματιάστηκε σε μια κιβωτό-σβούρα φαίνεται να χρησιμοποίησε την αιγίδα , πέρασε από τον δίαυλο του Άδη , συναρμολογήθηκε στην ουράνια έξοδο και πέρασε στην αθανασία . Η Μήδεια μπροστά στα μάτια των Πελιάδων (κορίτσια του Πελία) , αφού έκανε κομμάτια ένα γέρικο κριάρι και το έβρασε , το επανέφερε στην ζωή , και το έκανε νεώτερο από πριν. Το θαύμα έγινε πιστευτό στις κόρες του Πελία και ανέλαβαν να το επαναλάβουν , στην θέση του κριαριού έβαλαν το πατέρα τους τον Πελία . Όμως περίεργο, αυτή την φορά το πείραμα , δεν πέτυχε ... και ο δύστυχος Πελίας δεν επανήλθε ποτέ στην ζωή .

Σε μερικές παραστάσεις Διονυσιακής λατρείας κάνει την εμφάνισή του το ελάφι . Το ελάφι σαν σύμβολο το βρίσκουμε κοντά στον Ερμή και την Άρτεμη,που κρατούν τα μυστικά της εισόδου στον Άδη . Το κυνήγι του ελαφιού και η μεταμόρφωση σε ελάφι οδηγεί στην αθανασία . Ο Ακταίωνας μεταμορφώθηκε σε ελάφι , τον πήραν οι 50 σκύλοι-Αργοναύτες στην Αργώ και τον έκαναν αθάνατο.

Μερικοί ανακαλύπτουν το σύνδεσμο μετά της αιγίδας και της νεβρίδας (λεοντής) . Στις Βάκχες του Ευριπίδη ο Τειρεσίας εμφανίζεται με την λεοντή (νευρίδα) . Ο Δημοσθένης χρησιμοποιεί το ρήμα νεβρίζειν για να δηλώσει την στιγμή της μύησης , στην οποία προίσταται ο Αισχίνης . Αυτό δείχνει ότι η νεβρίδα (λεοντή) και η αιγίδα είχαν σχάση με το κομμάτιασμα της ύλης των Μυστηρίων της μύησης .